Terug naar huis

Vanochtend had ik nog de hele dag in Siena. Ik heb nog een rondwandeling door de stad gemaakt met een audiogids die ik van internet had gehaald. Dat was best leuk om te doen. Zo leer je nog eens wat over de stad. Op El Campo, het centrale plein, zijn de voorbereidingen voor de paardenrace volgende week druk aan de gang. Van de audiogids leer ik dat de race zelf maar 90 seconden duurt! Ze rijden drie rondjes over het plein! Maar dat doen ze al 400 jaar, dus het zal een spektakel zijn. Kaarten zijn nog te koop!

Bij de Tourist Information haal ik de stempel van Siena voor mijn pelgrimspaspoort. Stel dat ik niet meer terug kom, dan heb ik in ieder geval Siena ‘gehaald’.

Als laatste geniet ik vanaf een terras met risotto van het uitzicht op de Kathedraal op de andere heuvel. Jammer om weer terug te gaan, maar door het ziek zijn ben ik er wel aan toe. De vakantie voelt niet af, maar ik heb ook niet echt zin om verder te lopen. Eerst maar weer helemaal fit worden, dan komt vast de wandellust ook vast weer terug. 

Ik mag nog een laatste stukje lopen naar het station. Als ik de stad uit loop komen de eerste pelgrims van die dag de stad in. Met gemengde gevoelens zie ik ze gaan. Het lopen naar het station gaat prima. Bij de treinreis zit alles mee, waardoor ik dus weer te vroeg op het station ben. Maar ja, als het tegen had gezeten was ik er anderhalf uur later geweest. Nu wachten op de vlucht. Thuis alles nog maar eens laten bezinken en dan zien we volgend jaar wel weer verder!

Toerist in Sienna

Gisteravond heb ik vanaf een uur of vijf geslapen. Nog niet helemaal in orde denk ik. Ik besluit dan ook om niet meer te gaan lopen dit jaar. Als dat tenminste kan. In Abbadia a Isola komt op zondag geen bus. Ik zal dus de drie kilometer naar Monteregioni moeten lopen. Maar ik heb weer geluk. Pino, de huisbaas van mijn ‘Casa sulla Francigena’ moet die ochtend naar Sienna. Als ik opschiet kan ik meerijden! 

Onderweg stoppen we nog even in Monteregioni, zodat ik daar kan rondkijken. Het is niet groot, dus ik ben snel klaar. Het is ook wel weer een prachtige plek. Als we door de in ochtendnevelen gehulde velden rijden en we pelgrims onderweg passeren doet het pijn dat ik niet kan lopen. Het is jammer de week zo te moeten afsluiten, maar als ik rustig aan doe voel ik me best OK. Dat is even belangrijker dan lopen en me beroerd voelen. 

Dankzij de lift sta ik om tien uur al in Sienna bij mijn hotel. Ondanks dat kan ik na tien minuten wachten al in mijn kamer. Ik neem nog even wat rust en bekijk wat vandaag te doen. Ik besluit naar het enorme complex van Santa Maria della Scala te gaan. Dat was vroeger het pelgrimshospitaal, dus dan sluit ik toch nog in stijl af. Het is een bijzonder complex. De ontvangst van pelgrims werd vroeger serieus genomen. Prachtige kamers vol met fresco’s van vloer tot plafond lagen vroeger vol met pelgrims. Ook nu is er nog een hostel, allen niet in die mooie oude zalen! Misschien kan ik daar volgend jaar slapen! De oude herbergen trekken me toch nog steeds. Het heeft ook iets bijzonders om op zo’n historische plek te slapen!

Tegenover Santa Maria della Scala ligt de Kathedraal. Ik heb een combinatieticket genomen, dus ik kan overal in. De zwart-witte bouwstijl van de Kathedraal is bijzonder. Met een audiogids vermaak ik me wel een tijdje. Ik weet nu van alles over de vloermozaieken, het plafond en de schilderingen. Daarna kan ik ook nog in de crypte. Dit is geen echte crypte, maar waarschijnlijk een oude ingang voor de pelgrims die vanuit het noorden over de Via Francigena aankwamen. Deze ruimte was dichtgegooid en bevindt zich onder de Kathedraal. Ook weer heel toepasselijk dus. Verder bezoek ik het museum en de doopkerk. Vanuit het museum kun je op de enige façade van een nieuw, maar nooit gebouwd, deel van de kathedraal. Van hieraf kijk ik terug op het landschap waar ik de afgelopen week heb gelopen. Het lijkt al weer lang geleden, maar ik heb toch zes dagen gelopen door de heuvels van Toscane. 

Ik loop nog even langs het beroemde plein van Sienna en ga dan terug naar het hotel. Nog even wat rusten voordat ik wat te eten ga zoeken. Gelukkig kon ik vandaag in Sienna nog even genieten van mijn vakantie. Ondanks dat het niet helemaal was zoals ik me had voorgesteld, was het ook wel weer erg mooi! Dit is zeker een prachtig stuk van de Via Francigena. Na vorig jaar twijfelde ik of ik terug zou gaan, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan. Als toerist begonnen in Lucca en als toerist weer geëindigd in Sienna, wat ook wel leuk was. Weer een stuk van de route naar Rome afgerond!

Toch nog ziek

Ik voel me vanochtend nog slap, maar wel een stuk beter. In de avond leek het wat beter te gaan en ben ik naar de supermarkt gelopen om wat eten te halen. Zo zie ik ook nog wat van San Gimignano. Een mooi plaatsje, maar Disneyland is er niks bij! Alleen maar restaurants en toeristenwinkeltjes!

De hele 28 km lopen durf ik nog niet. Maar de bus nemen voelt ook niet goed en is bovendien erg ingewikkeld met drie keer overstappen. Ik besluit om de bus te pakken naar Colle Val d’Elsa, en nog 12 km of zo te lopen. De bus pakken is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik snap echt niks van de  tijdschema’s hier. Er staan ook nergens busnummers bij. Andere buitenlanders klagen er ook over. Het lukt uiteindelijk de juiste bus te vinden. Een halve dag lopen is met de bus een kwartiertje, dus al snel ben ik er.

Ik heb de route vrij snel weer gevonden. Het eerste stuk gaat langs de weg de stad uit. Het lopen gaat. In heb hoofdpijn en ik voel alle spieren in mijn benen die ik de afgelopen dagen heb gebruikt. Net buiten de stad stop ik om te eten en drinken. Opnieuw overvalt me een soort duizeligheid, net als gisteren. Ik denk dat wat eten en drinken wel helpt. Vol goede moed loop ik verder. De route is ook hier weer prachtig. Wat groener dan de afgelopen dagen. Echt ervan genieten lukt helaas niet. Met iedere stap ga ik me slechter voelen. Ik kan kiezen, terug naar de bus (wat nog best een eind is) of liften. Dat laatste is nog een uitdaging want erg druk is het niet met auto’s. Ik kom een stel jagers tegen en vraag met behulp van google vertaler of ze me misschien mee kunnen nemen naar Abbadia d’Isola. Ik weet nog steeds niet of ze hier wel heen moesten, maar ze willen me in ieder geval wel even brengen.

Abbadia is met de auto nog geen 10 minuten! We volgen een stuk de route van de Via Francigena, dus heb ik niks gemist! In Abbadia is een prachtig hostel, maar ik heb ook hier een B&B geboekt. Deze was wel iets duurder, maar wat ben ik daar nu blij mee. Het is een huisje met keuken en een tuin. Hier kan ik best een middagje doorbrengen!

Het voelt heel onbevredigend om niet te kunnen lopen. Maar een herhaling van gisteren wilde ik echt voorkomen! Alleen morgen is nog over, maar ook dat denk ik niet te gaan doen. Waarschijnlijk wel het eerste stuk naar Montereggioni. Als dat goed gaat kan ik doorlopen, zoniet dan stopt daar de bus. Helaas gaat het deze keer dus niet helemaal zoals gepland.

Grappig is wel dat de route hier langs het huisje loopt. Ik zie dus allemaal pelgrims langs komen. Tot nog toe geen bekende, maar wie weet. Volgend jaar moet ik deze twee etappes maar alsnog lopen. Dan kan ik weer in dit leuke huisje slapen!

Ziek in San Gimignano

Heerlijk geslapen in mijn B&B. Vanochtend geen pelgrims die me wakker maakten, maar vuilnismannen. Tja, het is dus altijd wat! Vandaag begon voorspoedig! De zon scheen en de route was prachtig. Het liep vandaag weer door de heuvels, maar dit keer vol met wijnranken! Onderweg kwam ik verschillende wijnboerderijen tegen. Je kon natuurlijk overal proeven, maar zo vroeg in de ochtend nog niet. Met de warmte en het wandelen erbij waarschijnlijk ook niet zo’n goed idee. De temperatuur liep aardig op, maar op zich ging het goed. Het ging door lanen met cipressen en prachtige landgoederen! Opnieuw dus genieten. Ongeveer halverwege neem ik een langere pauze en ineens stort ik in. Ik dacht misschien te weinig gedronken (terwijl ik toch twee liter op had), dus extra drinken. Het lijkt wat beter te gaan en vol goede moed loop ik verder. Het lopen gaat op zich goed. Ik ben niet moe en vind het niet speciaal zwaar, maar ik voel me nog steeds niet lekker. Ik besluit de korte route langs de weg te nemen naar San Gimignano, dat ik in de verte al zie liggen. Het is dan nog ongeveer 5 km. Al snel komt de officiele route er weer bij. Ik heb vooral een klim naar de top van een heuvel en weer omlaag afgesneden. De rest van de route gaat langs de weg.

Als ik de poort van San Gimignano door ga is het gelijk druk. Restaurantjes, souvenierswinkels en veel toeristen. En ik helemaal bezweet en niet zo lekker daartussen! Gelukkig is het hotel vlakbij. Eigenlijk kan ik pas om drie uur inchecken, maar blijkbaar zie ik er zo beroerd uit dat ik toch alvast naar de kamer mag! Daar ben ik heel blij om. Na een douche stort ik in op bed. Tot nog toe ben ik dat bed niet uitgekomen. Wel jammer, ben je in een van de mooiste plaatsjes in Toscane en lig je in bed :-(

Inmiddels voel ik me weer wat aansterken. Hopelijk kan ik dus straks nog even rondkijken. Verder maar even afwachten of ik me morgen fit genoeg voel voor de 28 km die ik moet afleggen. Zo niet, dan rijdt hier ook gewoont een bus. Zou wel erg jammer zijn.

Pittig dagje

Als ik rond negen uur vertrek is het bewolkt. Aan de straat te zien heeft het vannacht geregend. Ondanks dat het bewolkt is, is het warm, klam en vochtig. Alleen van de lucht wordt je al nat! Na het dorp klimt de route al snel omhoog langs de weg. Het volgende plaatsje is de laatste mogelijkheid om nog wat inkopen te doen voor de 25 km van vandaag. Het is er dan ook vol met pelgrims! Daarna klimt het nog even langs de weg verder, om vervolgens een landweg in te slaan. De route is prachtig! Dit is denk ik de mooiste dag tot nog toe in Italie! Het Toscaanse heuvellandschap overal om je heen. Na een flink stuk klimmen, ik heb me toch wat vergist in de heuvels hier, blijft de route een tijd over de kam van de heuvel lopen. Natuurlijk weer even omlaag en terug omhoog, om weer de kam te volgen.

Het is nog steeds bewolkt, wat de route een bijzondere sfeer geeft. De zo bekende gele heuvels zijn nu verschillende tinten bruin. De oogst is binnen gehaald en de aarde ligt te wachten op nieuwe zaden. De omgeploegde klei wisselt af met olijfgaarden, wijnranken, bos en akkerland. Het is vandaag echt genieten. Het grootste deel van de route is het genieten in stilte. Alleen bij de rustplekken kom ik andere pelgrims tegen. Soms loopt er iemand in de verte, maar verder voelt het als alleen op de wereld.

Naast genieten is het toch ook wel hard werken. Ondanks dat ik ieder jaar minder meeneem, lijkt de rugzak nog steeds even zwaar. Zodra de route omhoog gaat nog eens extra! Maar misschien ben ik gewoon nog niet gewend aan het lopen met de rugzak. Mijn voorbereiding dit jaar was niet zo goed, want het waren toch geen hoge bergen! Nou, hoog of niet, pittig is het wel!

Het laatste stuk is weer langs de weg, en ook Gambassi Terme ligt natuurlijk boven op de berg! Ik slaap vanaf vandaag alleen nog in B&B’s. Gisteren was het erg druk in de herberg. Er was een erg aanwezige groep, en maar twee badkamers/WC’s. Iedereen ging ‘s nachts natuurlijk nog een keer naar de WC en ‘s ochtend weer vroeg opstaan met veel gepraat. Ineens was ik de herberg zat. Al jaren neem ik mij voor om alleen in B&B’s te slapen, maar de kosten brengen me toch steeds terug naar de herbergen. Nu ik niet zo lang ga, wil ik toch eens de B&B’s proberen. Vanavond dus de eerste.

De B&B ligt aan de route, aan het centrale plein met een balkon dat uitzicht geeft over de heuvels. Ik hoef niet te wachten tot ze open gaan! Als ik aankom vindt ik een schone en gezellige kamer. Na de douche kan ik heerlijk even bijkomen op bed. Geen mensen die in en uit lopen of herrie maken. Al mijn spullen kan ik neergooien en pas morgen weer opruimen! Geen wachtrij voor de douche! Heerlijk! Ik kan hier denk ik wel aan wennen! Onderweg kom ik genoeg mensen tegen voor een praatje. Bovendien zitten in de andere twee kamers hier ook pelgrims die geen zin hebben in herbergen! Vanavond dus heerlijk rustig slapen, zonder drukte op de WC’s of vroeg vertrekkende pelgrims!

Meer en meer Toscane

Ik blijf vannacht alleen op de enorme zaal in de oude Medicibrug. Aan de andere kant, waarschijnlijk in net zo’n grote zaal, slaapt nog een man. Maar die heb ik niet echt gesproken. Het is dus lekker rustig en ik slaap bijna het klokje rond. Best moe dus!

De ochtend begint prachtig. Ik loop langs de rivier over gras nog wit van de rijp, een waterig zonnetje en prachtige mistflarden boven de velden. De lucht is koel, maar vochtig. Het kan wel eens drukkend warm gaan worden.

Na een anderhalf uur stop ik voor koffie in Fececchio. Daar kom ik ook een stel Amerikanen tegen. We lopen samen verder. Na de eenzame nacht is even wat aanspraak wel leuk. Het landschap wordt steeds meer het Toscane wat we van de foto’s kennen. Het wordt ook langzaam heuvelachtiger. Eind van de dag staat er een aardige klim te wachten op het bovenop de berg gelegen San Miniato. De 150 meter omhoog is slecht een oefening voor de komende etappes. Alle plaatsen liggen hier namelijk op de top van heuvels!

Voordat de klim begint wil ik nog even wat eten. De Amerikanen lopen verder. Ik zal ze de komende dagen nog wel tegenkomen. Ne de ‘lunchstop’ is inderdaad niet ver meer, maar door de warmte (het is idd drukkend warm geworden) en het gewicht van de rugzak kom ik toch bezweet en rood aangelopen boven. Gelukkig is daar ook gelijk de herberg, dus kan ik mooi douchen en even bijkomen voordat ik op onderzoek uit ga. 

Het centrum is niet zo groot, maar heeft een oude kerk en een overgebleven toren van wat ooit een kasteel of zo was. Vanaf de toren, waar je trouwens niet op kan, kijk je uit over waar de route vandaan komt en naartoe gaat. De komende dagen loop ik door de heuvels die zo ver rijken als ik kan zien!

Relaxdag

De herberg zat inderdaad vol. De meesten lopen vandaag de 30 km naar Dan Miniato. Ik heb er voor gekozen te slapen in het hostel in de oude Medicibrug, dat ongeveer halverwege de route ligt. Ik heb dus geen haast. De rest wel en om zes uur begint het gestommel van inpakkende pelgrims. Ik wacht rustig af tot iedereen weg is en ga dan op mijn gemak douchen en inpakken. Rond acht uur ben ik ook op weg. Een beetje vroeg voor maar 15 km, maar in bed blijven liggen is ook zonde van de mooie dag.

De route is vandaag prachtig. Vooral door gemengd Mediteraan bos. Met veel heide en vreemde struiken. In de ochtend is het nog lekker fris, zonder dat het koud is. Ik ben eigenlijk best moe, en omdat ik geen haast heb slenter ik bijna door de bossen. Ik lees alle informatieborden onderweg en probeer ieder bankje (dat zijn er trouwens niet echt veel). Ik loop over een origineel stuk ‘cobble stone’ weg uit de Middeleeuwen. Het idee is leuk en bijzonder dat het nog kan, maar het loopt voor geen meter! Ik hoop voor die Middeleeuwse pelgrims dat de weg toen beter was. Ik kan me namelijk voorstellen dat de weg in die paar eeuwen wel wat is verzakt. Iets verder lees ik echter op zo’n infobord, dat in de 13e eeuw de weg zo slecht was dat wagens omkiepten! Zo leer je nog eens wat onderweg. 

Als ik tegen elf uur door het plaatsje Galleno loop stop ik voor koffie. Het is zo’n typisch stoepterrasje. Een meter stoep, wat tafeltjes en stoeltjes tegen de gevel en je hebt een terras. Kun je leuk kijken naar de langsrijdende auto’s!

Nog maar zes kilometer te gaan en opnieuw door bos. Na elf uur is de frisse lucht ineens verdwenen en gaat de zon z’n best doen. Het is dan wel bos, maar het pad loopt vol in de zon. Met nog een klein stukje te gaan neem ik toch even een afkoelpauze. Ik ga lekker op mijn kleedje liggen en heb moeite om niet in slaap te vallen. Herbergen zijn prima goedkope en gezellige overnachtingsplekken, maar minder goed voor je nachtrust! Na een half uurtje ga ik toch maar weer op weg. Als ik het bos uitkom kijk ik ineens over glooiende velden. Blijkbaar ben ik ongemerkt aardig omhoog geklommen. Ik ben mijn wandelstok vergeten, dus ik hoop dat het niet te heftig klimmen en dalen wordt daar in die heuvels! Al snel ben ik in Ponte a Cappiano waar de herberg is.

Waar ik bang voor was komt ook uit, de herberg gaat om vijf uur pas open (het is 13.00 uur). Dat wordt wachten. Alle bars en restaurants zijn dicht tot een uur of acht. Gelukkig is er achter de herberg een parkje. Ik installeer me daar en ga lekker luieren in de zon. Toen ik vanochtend best moe was, bedacht ik nog dat ik misschien beter een strandvakantie kan boeken volgende keer. Maar dit komt op hetzelfde neer. Gewoon een paar uur in de zon hangen, wat lezen en wat slapen. En voor je het weet is het nog maar een half uur wachten!

Weer even inkomen

Ik had ontzettend veel zin om weer te gaan lopen, maar toch is zo’n eerste dag weer spannend. Dat ligt denk ik vooral aan mij. Ik vraag me namelijk iedere keer weer af of ik het wel ga halen (nog nooit een probleem geweest), of mijn tas niet te zwaar is (altijd) en of ik niet verdwaal (zelden). Dus ook dit jaar toch weer spannend. Na een paar uur loop ik dat er altijd wel uit.

De routegids belooft een oninteressante wandeling door industriegebied en voorsteden. Nadat ik de stad uit ben en de hoofdweg verlaat loop ik door landelijk gebied met mooie huizen. Zo erg is dit toch niet? De eerste twee uur gaan prima zo. Onderweg haal ik nog een stempel bij een informatiepunt. De mevrouw daar vraagt of ze de herberg  voor vanavond voor me kan reserveren. Misschien wel een goed idee en kwaad kan het zeker niet. Ik rust wat in het dorpje en loop dan verder.

Al snel bereik ik het aangekondigde industriegebied. Vanaf hier gaat het alleen nog maar door industrie en steden. Gelukkig zijn er wel overal voetpaden, zodat ik niet constant hoef op te letten om niet aangereden te worden. Mijn goede humeur wordt weer wat minder en zoals ieder jaar vraag ik me af waarom ik dit ook alweer doe. Gelukkig ben ik hierin niet de enige. Tosca Nieterink schrijft dat ze iedere keer weer chagarijnig aankomt na zo’n dag als deze, maar er is zo veel wat het dan weer goed maakt! Een uurtje later ben je het alweer vergeten. En een jaar later helemaal, dus ga je steeds weer op reis! De mooie momenten blijven hangen, en dat zijn er vele. Als ik even uitrust op de witte marmeren trappen van een kerk en uitkijk over de heuvels is het weer zo’n mooi moment. Daar doe ik het toch voor! De andere stukken moet je even doorheen, zoals vandaag.

Een meneer onderweg wijst me erop dat ik nog vier kilometer moet lopen tot Altopascio, waar ik slaap. Dat lukt nog wel! Gelukkig gaat de route dan even van de drukke weg door een bosje en langs een oude kerk. Vroeger was deze plek juist een druk kruispunt in de verder moeilijk door te trekken moerassen. Zo blij als ik ben met even wat rust en stilte waren ze vroeger met de drukte! Een grappig idee.

Na de stilte en natuur waar ik weer wat energie van krijg is het nog best een stuk langs een weg naar Altopascio. De herberg ligt in het oude kloostercomplex. Ik meld me bij de bibliotheek, waar ik een van de mooiste stempels van de route krijg. Ik ben een van de eerste in de herberg, maar van twee Franse mannen die vlak na mij aankomen, hoor ik dat de herberg vannacht vol is. Maar goed dat die dame dus voor me heeft gereserveerd. De plek van de herberg is prachtig. Ook dit is waarom ik toch steeds weer ga lopen. De ervaringen blijven heel bijzonder!

Even landen in Lucca

Gisteravond (zaterdag) laat landde mijn vliegtuig in Pisa. Omdat ik zo ‘s avonds laat niet door wilde reizen, heb ik een nachtje in Pisa geslapen. Vandaag had ik nog ‘vrij’ gepland, dus als je dan in Pisa bent toch maar even die scheve toren bekijken. In het echt is ie indrukwekkender dan op de foto’s. De stad verder vond ik niet zo bijzonder, dus om een uur neem ik trein naar Lucca.

In Lucca ben ik vorig jaar nog een paar dagen gebleven. Het voelde weer als thuis komen! Wat een heerlijke stad. Ondanks de vele toeristen heeft het zijn eigenheid weten te behouden. Ik volg de Via Francegina door de stad om te kijken waar ik deze morgen kan oppakken. Onderweg natuurlijk een ijsje gegeten, want daar kun je hier niet om heen. Op iedere straathoek zit wel een gelateria! Mijn hotelletje is prima en snel gevonden. Ik doe wat inkopen voor onderweg. Vlakbij het hotel is een marktje met streekproducten. Ook lekker voor onderweg. Heerlijke koekjes, die veel energie geven. Die tas wordt zo misschien wel wat zwaar, maar goed. Dat eten gaat wel op. Alle andere verleidelijke souveniertjes laat ik wijselijk liggen!

Eind van de middag krijg ik honger. Veel gegeten heb ik vandaag nog niet. Omdat zes uur hier echt te vroeg is om te eten, loop ik nog een rondje over de stadsmuur. Het is druk op de muur. De vele toeristen hebben plaats gemaakt voor joggers en Italiaanse families. Het weer is nog heerlijk. Voorlopig klopt de voorspelling van een week geleden (veel regen) niet, en worden de vooruitzichten steeds beter.

Als ik om zeven uur ga eten, ben ik nog de enige in het restaurant. Geen probleem. Lekker rustig en snelle bediening. De pizza’s zoals ze die hier in Italië maken, heb je in Nederland toch niet. Of zal het de entourage zijn die ze zo lekker maakt?! Om half acht loopt het restaurant vol met grote Italiaanse families en vrienden. Voor mij tijd om terug te gaan naar het hotel en me voor te bereiden op morgen. Te lang en te laat eten helpen niet voor een frisse start morgenochtend! Ik kan niet wachten om weer te gaan lopen. Vandaag kwam ik twee pelgrims tegen die in Lucca aan kwamen lopen. Bijna jaloers dat ze al op weg waren keek ik ze na. Morgen mag ik ook weer!