De St. Pietersbasiliek is het hart van het katholicisme en deze basiliek moet dat dan ook uitstralen. Het moest de grootste en mooiste kerk van alle kerken zijn, dus dan kun je wat verwachten. De baseliek bevat vele kunstwerken, waar je al meerdere musea mee kunt vullen. Maar het belangrijkste is natuurlijk het graf van Petrus! Eigenlijk is dat waarom de hele Via Francigena bestaat, een pelgrimstocht naar het graf van Petrus. Nu is dat voor mij niet de reden geweest om te gaan lopen, maar nu ik er toch ben ga ik in deze traditie natuurlijk wel kijken.
Het graf bevindt zich in het hart van de kerk. Onder de prachtige koepel van Michelangelo. In de graftombes zelf mogen geen foto’s gemaakt worden. Er is ook eigenlijk niet zo veel te zien. De versieringen ‘boven’ de grond zijn indrukwekkender.
De meeste gelovigen en pelgrims gaan voor een‘tastbare’ ontmoeting met Petrus naar het bronzen beeld, waar je de voet van Petrus aanraakt. Dit gebeurt al zo lang, dat zijn voet helemaal ‘versleten’ is.
Naast Petrus liggen ook alle pausen hier begraven. Iedere paus heeft zijn eigen monument. De een wat uitbundiger dan de ander. Ook staat er een prachtig beeld van Michelango van Maria metde gekruizigde Jezus.
Ik bezoek ook nog de schatkamer met prachtigekerkelijke kunst, maar fotograferen verboden. Daarna heb ik al zo lang rondgeslenterd, dat ik alle audio-uitleg van ieder afzonderlijk monument voor alle pausen even oversla! Alle kerkbanken zijnweggehaald om alle bezoekers meer ruimte te geven, maar hierdoor kun je nergens even gaan zitten. Ik denk dat ik dit geslenter vermoeiender vind dan 25 km wandelen!
Na het bezoek doe ik eerst even boodschappen,lunch ik wat op de kamer en ga ik even uitpuffenvan het geslenter. In de middag heb ik een bezoek aan de oude gevangenis waar Petrus heeft gezeten (vraag me even niet waarom) gepland. Deze ligt wel wat uit de richting en de meningen over de gevangenis zijn verdeeld. Als ik al klaar zit in de bus lees ik echter dat je hier alleen met ‘gepaste’ kleding in mag. Mijn jurkje voldoet daar niet aan. Weer helemaal terug en omkleden heb ikgeen zin in, dus besluit ik naar het Castel D’angelo te gaan. Een indrukwekkend gebouw waar ik erg nieuwsgierig naar ben. Oorspronkelijk gebouwd als mausoleum voor Hadreanus, maar later een fort geworden en pauselijk onderkomen. Hier mag ik met mijn jurkje wel gewoon in!
Het is zeker een bijzonder gebouw, waarbij je resten van alle verschillende functies terug vindt.
Vanaf het dak heb je een mooi uitzicht over Rome en Vaticaanstad.
Tot slot is er in nog een tentoonstelling over Bulgari, met sieraden en kleding. Er stonden geen prijzen bij de sieraden, maar daar ben ik wel nieuwsgierig naar. Wat een enorme overdaad en diamanten. Ik zou het niet eens durven dragen!
Al met al ben ik blij dat ik binnen ben geweest in dit bijzondere gebouw! De gevangenis moet een andere keer dan maar, of niet....
Inmiddels ben ik helemaal gaar. Misschien moet ik ook maar een siësta gaan inlassen. Er is nog zo veel te zien, maar het moet ook wel leuk blijven. Dus neem ik maar weer een ijsje (dat wordt afkicken straks in Nederland) en ga dan in het hotel de dag van morgen voorbereiden en wat uitrusten!
Ik eet op het dakterras van het hotel en blijf daareen tijdje zitten. Lekker rustig, maar toch buiten en onmiskenbaar in Rome!
