De zon blijft lang achter de sluierbewolking verborgen en zo is het best lekker. In het enige plaatsje dat ik onderweg tegen kom drink ik koffie. Daarna is het nog 15 km.
De route blijft door agrarisch gebied lopen tot aan een waterval. Erg spectaculair is deze niet, maar het is een mooie plek voor de lunch!
Na de lunch gaat het een eind over de weg. De zon heeft de wolken inmiddels opgelost en zonder wind en schaduw loopt de temperatuur toch weer aardig op. De laatste twee kilometer loop ik in een sauna! Wel een mooie, want de route is het natuurpark van Veio ingegaan. Prachtig, maar ongelooflijk warm. En helaas nog steeds weinig schaduw. Ik ben inmiddels officieel Toscane uit en de provincie van Rome in gegaan. Ver kan het nu ook niet meer zijn. Als het nog een kilometer is, kijk ik om me heen waar dat plaatsje dan ligt. Ik zie alleen heuvels/rotsen om me heen. Dat klopt dus ook, het ligt bovenop zo’n rots. Dat wordt nog even fink klimmen!
Gelukkig heb ik ook hier mijn appartementje snel gevonden. Ik had alleen een kamer verwacht, maar krijg een heel huis! Waarschijnlijk omdat de andere kamer niet verhuurd is. Echt een leuk huis,als het in Rotterdam zou staan zou ik het zo kopen! Zo’n huis met allemaal trapjes en verborgen hoekjes, echt fantastisch! En voor een nachtje helemaal van mij!
Vanaf het balkon kijk ik hoe de onweersbuien aan alle kanten weer vormen en langs trekken, maar hier blijven we nog even gespaard.
Tot nu! Je voelt het knetteren van de bliksem en de lucht bijna verplaatsen bij iedere donder. Zou dit dan de gewenste verfrissing gaan bieden? Morgen weet ik meer!
