Om zes uur begint de kerkklok naast het hostel enthousiast te luiden. Geen idee waarom. Misschien moet iedereen hier om zes uur gewoon opstaan. Ik was al wakker. Omdat ik meestal vroeg slaap, ben ik vaak om vijf uur al wakker. Net als thuis (scheelt straks weer wennen!) Ik heb nog pasta over van gisteravond, wat ook prima werkt als ontbijt voordat je gaat lopen.
Als ik naar buiten stap is het helemaal helder, maar daardoor ook wel koud. Zo komt mijn jas die ik twee welen ongebruikt meesjouw toch nog van pas! De route gaat na het dorp direct de weiden en bosjes in. Door de regen van gisterochtend staan alle voetafdrukken van de pelgrims van gistermiddag nog in de vochtige aarde. Grappig om te zien dat velen mij voorgingen. En dat zijn alleen de voor mij zichtbare voorgangers. Waarvan ik er ook een aantal ken. Naast pelgrims lopen ook veel herten de Via Francigena. Het pad staat vol hoefafdrukken. Herten zelf zie ik niet.
De route klimt eerst rustig omhoog via de normale asfaltwegen. Dat is goed te doen. Achteromkijkend heb ik zicht op de Po-vlakte en in de verte ook de Alpen. You've come a long way, baby! Als de route de weg verlaat en het bos in gaat, is het gedaan met het rustig stijgen. Steil klimt het omhoog. Dat is wel even doorbijten. Soms kom ik met mijn zware rugzak bijna niet tegen de berg op, zo steil is het! Maar ondanks dat kom ik er. De afgelopen twee weken hebben mijn conditie goed verbeterd. Wel heb ik opnieuw gezworen dit nooit meer te doen met zo'n zware rugzak! Klinkt bekend nietwaar 😉
Eenmaal aangekomen bij het hostel blijken ook de Australiërs er te zijn. Hoe hebben ze dat nu weer gedaan? Ze vertrokken uit een plaats 8 km achter mij, hebben mij niet ingehaald en nu zijn ze hier! Oplossing: afsnijden over de weg! Maar het is wel weer gezellig! Ook Juta, een Duitse die ik eerder in Santhia tegenkwam, slaapt in het hostel. Het is niet echt een hostel zoals de anderen. Meer een B&B. Het is niet druk en we hebben allemaal een eigen kamer met badkamer! Het ziet er uit of ik bij iemand thuis in de meisjeskamer logeer. Alles is roze en rood! Na de douche drink ik thee in de tuin. De zware beklimming ben ik alweer vergeten! Hopelijk zijn mijn benen het ook weer vergeten, want morgen gaat het nog verder omhoog!
Ook vandaag geen foto's, omdat de verbinding te traag is.
