Kort maar zwaar

We beginnen weer vroeg. Het is slechts twee uur lopen naar Orsiere. Miguel wil de top proberen te halen, of in ieder geval een eind komen. Ik heb een reservering voor een gite, dus ik blijf in Orsiere. Een korte dag is na gisteren ook wel nodig. De schade aan mijn benen lijkt mee te vallen. We gaan eerst een eind steil omhoog, om vervolgens redelijk gelijk blijvend de berghelling te volgen. Er is een prachtig uitzicht op het dal en de omliggende bergen. We passeren dorpjes waar Heidi zo had kunnen wonen, met houten chaletjes met houtsnijwerk versierd. Dit is het beeld dat ik bij Zwitserland had. Het gaat allemaal prima, totdat de paal met richtaanwijzingen ergens languit op de grond ligt. Welke kant nu op? Volgens de bewoonster kan het allebei, maar het pad door de weide is wel mooier! Dan nemen we die maar. Inderdaad een mooie route, totdat de route ineens steil omlaag gaat. Eenmaal beneden vinden mijn benen het voor vandaag gelijk wel genoeg en is alle energie weg. Het is volgens de bordjes nog een uur lopen naar de volgende stop Orsiere. Na de steile afdaling gaat het aan de andere kant van de weg weer omhoog. De zon is over de bergen gekomen en op een bergweide is het een prima plek om te rusten en de tent te drogen. Die was door de condens vanochtend nog helemaal nat. Dan nog een klein stukje naar mijn eindpunt van vandaag. De route en kaart bestuderend hadden we waarschijnlijk toch de andere optie moeten kiezen, maar dat was uit de kaart en de beschrijving in het boekje ook niet duidelijk op te maken. In Orsiere aangekomen, ga ik op zoek naar de gite. Blijkt deze dus in het vorige dorpje te liggen, daar waar we van de steile helling omlaag kwamen! We zijn er gewoon langs gelopen! Omdat de naam op het gebouw anders is dan in het hoekje had ik het niet herkend! Ik ga toch niet weer terug lopen?! Gelukkig gaat er een treintje. Een beetje stom om weer terug te reizen, maar beter dan lopen. Ik neem afscheid van Miguel, die verder loopt en pak de trein terug.

Bij de gite aangekomen is het precies wat je van een gite verwacht. Veel hout en lekker kneuterig. Ik ben blij dat ik er ben, want gisteren is nog niet uit de benen. Vandaag dus de rest van de dag niks meer!