Al snel ligt Montefiasconi weer hoog achter me. Beneden in het dal gaat de Via over de oude Romeinse Via Cassia, uit de tweede eeuw na Christus als ik het goed heb onthouden. Deze weg ligt hier al bijna 2000 jaar! Ongelooflijk dat ik daar nog steeds over heen loop. En de weg ziet er nog prachtig uit. Ik heb slechtere Romeinse wegen gezien!
De route loopt verder redelijk vlak door landbouwvelden. Het loopt niet vervelend. Af en toe wat schaduw en een fris windje. Ongeveer eenuur of twee voor Viterbo liggen thermale baden. Van oudsher stopten pelgrims hier om een bad te nemen. Ook tegenwoordig mogen pelgrims gratis naar binnen. Ik kom er meerdere pelgrims van de afgelopen dagen tegen. Het is echter ook een relaxplekje voor toeristen en de parkeerplaatsstaat vol. Het voelt een beetje raar om daar nu tussen te gaan zitten, zeker als je nog een eind moet lopen. Ik houd het dus maar bij een voetenbadje, wat eigenlijk niet blijkt te mogen. Je mag eralleen in badkleding in. Beetje vreemd die Italianen. Je mag er dus wel gratis in, maar je mag er niet in.....
De laatste kilometers naar Viterbo vallen tegen. De temperatuur loopt op, de wind is weg en de weg lang en saai. Vervolgens nog door de buitenwijken van Viterbo de stad in. Het is best een grote stad, dus is er veel buitenwijk. Verwarrend genoeg gaan er ook nog drie routes van de Via door de stad. Ik volg maar degene die me het snelst bij mijn overnachtingsplek brengt.
Ik heb weer een leuk appartement in de middeleeuwse wijk Il Pellegrino (de pelgrim, daar had ik het overigens niet op uitgezocht).
Na de gebruikelijke pelgrimshandelingen breng ik een bezoek aan het oude pauselijk paleis en de kathedraal. Onderweg stop ik natuurlijk voor een ijsje! In de 13 eeuw zetelden de pausen in Viterbo, wat toen een belangrijke Europese stad was!
Na het bezoek haal ik mijn boodschappen en loop door de straatjes van de middeleeuwse wijk terug. Het is hier heel bijzonder en prachtig om door die eeuwenoude straatjes te lopen. Ik kom langs een winkeltje met lokaal aardewerk en mooie Taro-kaarten speciaal voor Veterbo. In het museum heb ik de originelen gezien. Ik koop de kaarten en als de eigenaar hoort dat ik pelgrim ben, mag ik mijn naam op een ‘project’ van hem zetten. Hierin staan allerlei namen van passerende pelgrims op een tegel, die hij dan afbakt.
Erg leuk dat ik daar straks op die tegels tussen sta!
Door de smalle straatjes loop ik terug. Het is al zeven uur als ik terug kom. Eten en naar bed dus.Ik ben toch wel weer moe! Hard werken dat pelgrimeren!
