zaterdag 2 september 2017

Aosta

Al vroeg gaat de wekker, want ik vlieg om half tien naar Turijn. Afscheid nemen van Dim is toch weer moeilijk. Ik ben toch vier weken weg! 

De vlucht gaat voorspoedig. We hebben goed zicht op de Alpen, die ik vorig jaar ben overgestoken. Met een beetje geluk haal ik ook de bus naar het station. Van daaruit ga ik met de trein naar Aosta. Het laatste stuk met een dieseltrein door de Aosta-vallei. Een beetje bedwelmd door de diseldampen geniet ik van het landschap. De bergen worden weer wat hoger en in de verte de Alpen. Gelukkig is het mooi, want na een paar stops realiseer ik me dat ik exact dezelfde route terug ga lopen tot aan Ivrea! Ik vraag me af waar de route loopt, want de berghellingen zien er niet uit alsof daar een fijn pad is! Komende dagen horen jullie hoe het zit ;-)

Tegen vier uur ben ik in Aosta. Ik heb een appartementen met keukentje. Na zo'n dag reizen heb ik meestal geen zin om nog in een restaurant te zitten. Even een eigen plekje is ook wel fijn om bij te komen. Na morgen zal ik nog voornamelijk in pelgrimsherbergen slapen, dus gedaan met de rust! Met dank aan de gps ook het adres snel gevonden. Het is om de hoek bij de Kathedraal. Ik ga er na een kop thee snel nog even heen voor het museum en een stempel! Mijn eerste stempel dit jaar!

Bovenin de kerk zijn nog fresco's te bewonderen die op oude delen van het gebouw zijn gemaakt. Inmiddels deels achter nieuwe muren verdwenen. Via spannende trapjes komen we onder het dak. De fresco's zijn nog prachtig bewaard. Ondanks dat ik inmiddels erg moe ben, ben ik blij dat ik nog even ben gaan kijken.

In de kruidenierszaakjes naast het appartement haal ik wat groente en eieren. Een beetje gezond eten is belangrijk, anders weet ik dat ik niet meer vooruit kom. In het appartement is trouwens allerlei lekkers aanwezig, dus ik hoef niet te verhongeren. Er zijn zelf zelf gebakken muffins en taart! Terwijl Aosta langzaam tot leven lijkt te komen (de zon is gaan schijnen en terrasjes lopen vol) ga ik denk ik maar vroeg slapen. Morgen is toch een spannende dag. 28 km in bergachtig gebied. Ondanks dat ik dit niet voor het eerst doe, heb ik toch weer die twijfel. Ben ik fit genoeg? Wordt het zwaar? Ga ik het wel halen? Zijn er voldoende herbergen? Morgen ga ik het zien, met meteen een zware test. Als ik dat haal, komt de rest zeker goed! Welterusten!



Einde

Aan alles komt een eind. Zo ook aan jaren lopen naar Rome! En wat doe je dan op zo’n laatste dag in Rome. Nou, lopen! Niet echt natuurlijk, ...