Vermoeiende oude spoorlijnen

Als ik vanochtend wakker wordt voel ik me best OK. De spierpijn valt mee, alleen bij trapjes protesteren mijn benen een beetje. Vol goede moed ga ik op weg. Eerst snel de stad uit. Ik volg een mooie route langs een rivier en daarna door het bos langs het spoor. De Via Grancigena volgt hier het dal. Het voordeel is dat je niet hoeft te klimmen, het nadeel is dat de autoweg ook het dal volgt. Het dal is hier niet zo breed, met hoge rotsbergen aan twee kanten  De autoweg is dus steeds in de buurt. Het is wederom heet en na een uurtje of twee lopen is mijn energie al aardig op. Even pauzeren dan maar. Ik ben er nog lang niet, maar de vermoeidheid van gister zit me toch aardig dwars. Langzaam verder. Het wordt steeds warmer en nog een uurtje of zo later ben ik er wel klaar mee! Ik plof neer in de schaduw van wat er uit ziet als een oud station uit een Western. Er zijn wat mensen aan het werk of zo, maat verder is het verlaten. Er schijnt een toeristisch treintje te rijden, maar nu blijkbaar even niet. Jammer, ik was zo mee gereden naar Les Haupiteaux Neuf. 

Bij gebrek aan een trein toch maar weer in de benen. Dan lijken mijn smeekbeden verhoord en schuiven er wolken voor de zon. Dat scheelt! In het boekje lees ik dat ik kan kiezen of ik de route volg steil omhoog over de berg, of de iets langere maar vlakke route nog verder langs de spoorlijn. Een blik omhoog naar de berg en de keuze is snel gemaakt. Ik volg de spoorlijn tot aan het eindpunt. En als de wolken hun werk blijven doen en zelfs een verfrissend buitje laten vallen gaat het al snel weer beter. Als de spoorlijn dan ook nog eens de weg verlaat er het gerinkel van koeienbellen het autogeraas vervangt, heb ik mijn energie weer terug! Het kan verkeren! In een stuk loop ik zonder problemen door naar Les Hopiteaux Neuf, waar ook de camping snel gevonden is. Als net mijn tentje staat hoor ik een stoomfluit. Toch nog een trein over het oude spoor! Ik heb zelfs nog fut om langs de supermarkt te lopen. Er vallen weer wat druppels en in de verte klinkt onweer. We lijken hier echter gespaard te blijven. Hopelijk frist het er toch een beetje van op. De rest van de middag luieren, zodat ik morgen bijtijds kan vertrekken om de warmte toch wat voor te zijn.